“Toen ik gestopt was met voetbal zag ik de advertentie waarin scheidsrechters gezocht werden. Ik wist dat ik buiten zijn en bewegen zou missen, als ik zaterdag niet meer op de club zou zijn. Ik wilde ook iets terugdoen voor de club.”
Fabio Buijs (19) begon vorig seizoen al scheidsrechter en fluit vaak twee wedstrijden op zaterdag. “Vorig seizoen heb ik 55 oefenwedstrijden en zeker tien oefenwedstrijden gefloten. Drie wedstrijden op een zaterdag doe ik niet meer. Ik was bij een derde wedstrijd niet meer scherp en dan had ik een negatieve invloed op het plezier van de spelers. Dat wil ik niet.”
“Als scheidsrechter wil ik ervoor zorgen dat iedereen plezier heeft en weer heel thuiskomt. Zelf wil ik ook graag plezier hebben in het fluiten en dat gaat meestal goed. Toch heb ik al te maken gehad met een boze ouder die het veld op kwam rennen, een coach die van dichtbij tegen me stond te schreeuwen en een heel team dat om me heen stond omdat ze het niet met me eens waren. Als voetballer kon het me ook al zo irriteren. Ik vond voetbal superleuk als iedereen normaal tegen elkaar doet, maar stopte omdat dat te vaak niet meer zo was in ons team.”
Toen ik me had aangemeld als scheidsrechter kreeg ik samen met een groep anderen een cursus van Hein de Jong. Daarna ging ik JO13 en JO14 fluiten. Nu fluit ik vaak de vrouwen, ik merk dat die wedstrijden vaker open blijven staan bij andere scheidsrechters. Wedstrijden van vrouwen zijn vaak ook wat makkelijker, die accepteren de beslissingen die genomen worden vaak beter.”
“Ik studeer op MBO Rijnland Gouda voor een baan in de bouw. Ik heb stage gelopen bij Capelse streekbouw en mag daar als werkvoorbereider starten als ik in november ben geslaagd. Ik ga dan calculaties en offertes maken en zal ook regelmatig vergaderen. Als scheidsrechter leerde ik beter communiceren en dat zal ik in gesprekken met collega’s goed kunnen gebruiken. Ik leerde op het veld dat duidelijke communicatie ervoor zorgt dat beslissingen beter worden geaccepteerd.”
“Een hele leuke wedstrijd was toen Nieuwerkerk tegen het team van mijn neef Luca van Capelle speelde. Mijn vader Michiel en moeder Andrea stonden natuurlijk langs de lijn, maar ook mijn oom en tante en mijn opa. Natuurlijk hadden die ook feedback na de wedstrijd. Had je dat niet anders kunnen doen enzo. Ja natuurlijk had ik het anders kunnen doen, maar dat had ik niet gedaan. Want de scheidsrechter beslist.”
“Ik ben door het fluiten heel anders naar voetbal gaan kijken. Ik speelde altijd in de verdediging en toen had ik eigenlijk alleen een beeld van dat deel van het spel. Nu loop ik als scheidsrechter overal tussen en houd ik alle 22 spelers in de gaten. Het lijkt nu wel een heel ander spel. Heel bijzonder vind ik dat.”