Ik ben blij dat ik de stap heb gezet

Twintig jaar geleden zat Patrick Tanasale (53) al eens met Thijs Rotgans aan tafel om trainer te worden van een jeugdelftal bij vv Nieuwerkerk. “Maar ja werk, gezin en jonge kinderen, het kwam er toen gewoon niet van. Nu zijn mijn tweelingdochters Julia en Sophie alweer zeventien jaar en is er meer ruimte en vrije tijd. Dus toen ik op een verjaardagsfeestje van ploeggenoot Robbie Donken uit het 35+ team werd gevraagd of ik de JO17-3 wilde trainen was dat het zetje. Uiteindelijk ben ik geswitcht naar de JO11, want ik heb altijd nog de wens gehad om jongens van die leeftijd te trainen en coachen; op deze leeftijd zitten ze namelijk vaak nog tussen speelsheid en serieusheid in met het trainen, juist die combinatie zorgt ervoor dat ik daar een uitdaging in zie.

Ik ben nu trainer van de JO11-3 en JO11-4 en ik vind het nog leuker dan ik dacht. De jongens zijn enthousiast, leergierig en grappig, maar je kunt ze ook echt iets bijbrengen. Ik heb in het verleden ook het hockeyteam van mijn dochters gecoacht. Ik weet niet hoe je met een hockeystick moet pushen of flatsen, maar positiespel is positiespel. Dat zit wel goed.

Voetbal zit in mijn bloed. Mijn vader Ron Tanasale kon echt goed voetballen en was spits bij ONA in Gouda, toen nog eerste klasse. Elk seizoen maakte hij 25 goals en werd op handen gedragen in de Korte Akkeren. Ik ben zelf verdediger, dus scoren deed ik zelden of nooit. Ik heb nog in het eerste van Nieuwerkerk gespeeld in de vierde klasse. Ik ben altijd blijven voetballen. In de zaal bij Margriet bijvoorbeeld, ook daar hebben we mooie tijden beleefd. Uiteraard de competitiewedstrijden in de regio en zeker ook de buitenlandse toernooien die we hebben gespeeld, totdat het team uit elkaar viel in coronatijd. Gelukkig kon ik terecht bij het 35+ team van Nieuwerkerk, met allemaal jongens uit het dorp waar ik vroeger ook mee heb gespeeld. Vorig jaar werden we kampioen en dat hebben we uitgebreid gevierd. Dat was genieten.

Het is een hechte groep. Niet alleen op het veld, maar ook naast het veld. Toen Marc den Hartog in de groepsapp vroeg om hulp bij het lossen van een vrachtwagen voor de nieuwe buitenbar, stonden we de volgende dag met tien man klaar. We hebben meteen de bar in elkaar gezet. Samen met Nick Rockx, bestuurslid en teamgenoot, heb ik later ook de hele inrichting gedaan. Een mooie aanwinst voor de club, zeker bij mooi weer en evenementen.

Ik heb Molukse roots en ik ben dankbaar voor de normen en waarden uit die gemeenschap. Ik ben naar het eiland geweest waar mijn familie vandaan komt. Daar voelde ik letterlijk hoe het is om in contact te komen met je verleden. Dat neem ik mee in alles wat ik doe.

In mijn werk stuur ik 30 medewerkers aan verdeeld over vijf magazijnen bij AGAM Mercedes-Benz. Ik geef jongeren met afstand tot de arbeidsmarkt graag een kans. Net als op het voetbalveld probeer ik ook hen sturing en begeleiding te geven, zodat ze beter worden en een mooie toekomst tegemoet kunnen gaan. Ik heb ook het McDonalds-systeem ingevoerd: monteurs voeren op een displays in wat ze nodig hebben en aan welke brug ze werken en vervolgens brengen de orderpickers de benodigde onderdelen vanuit het magazijn naar de brug. Via de diverse beeldschermen kan iedereen zien wat de status van zijn of haar bestelling is. Dat systeem wordt nu ook bij andere Mercedes-Benz dealers in Nederland ingevoerd. Daar ben ik trots op.

Met hard werken ben ik gekomen waar ik nu ben. En nu ik de drempel over ben als trainer bij vv Nieuwerkerk zie ik mezelf dit nog jaren doen. Zolang ik fit ben, blijf ik op het veld staan.”

BVCB 1 – Nieuwerkerk 1 live op IJsselsport

Zaterdag 22 november doet IJssel-Sport live verslag van de wedstrijden van vvNieuwerkerk en Cvv Zwervers.

De uitzending start om 14.00 en duurt tot 17.00, met live verslag van de wedstrijden:

14.00 Cvv Zwervers – Zuidland
14.30 BVCB – vvNieuwerkerk

IJssel-Sport crew: Youp Kruithof, Kevin Vuisting en Marvin Duivestein.

Of je nu IJssel-Sport wilt luisteren via je autoradio, TV of liever onderweg via je smartphone, hier lees je hoe het kan.
Via Internet beluister je IJssel-Sport via DEZE link.

Ik zet de nalatenschap van Goos Verkaik voort

“Ik ben Bob Gale, 75 inmiddels. Geboren in Fulham, Londen, waar in de jaren zestig de wereld draaide om muziek, mode en verandering. Mijn leven kreeg een onverwachte wending toen ik Martha Kool ontmoette, op vakantie in Calella, Spanje. Zij kwam uit een boerenfamilie in Nieuwerkerk, dertien kinderen, een wereld van verschil met mijn Londense achtergrond met slechts een broer. Toch voelde ik me er thuis, tussen de dieren en het ritme van het platteland.

Toen ik, twee jaar later, definitief emigreerde, was het eerste jaar zwaar. Ik sprak geen Nederlands, en Engels was hier toen nog geen vanzelfsprekendheid. We gingen samenwonen in De Els, wat destijds niet door iedereen werd gewaardeerd. Maar we hielden vol. Ik had in Engeland al een opleiding in telecommunicatie afgerond en vond, naar enkele maanden werk bij NKF (Nederlandse Kabel Fabriek) later bij NS en Volker Wessels. Mijn werk bracht me naar plekken als Sierra Leone, Jemen, Sri Lanka, Maleisië en Thailand. Soms alleen, soms met Martha en twee van onze drie geadopteerde kinderen.

Ik heb zelf nooit gevoetbald, maar ik ben wel een trouwe Fulham-supporter. Elk jaar probeer ik een wedstrijd ergens in Europa en soms op Craven Cottage mee te pakken. En laatst was ik ook bij Nieuwerkerk op zaterdag te vinden. Dat is een stuk drukker dan door de week, kan ik je vertellen.

Mijn betrokkenheid bij vv Nieuwerkerk begon via Goos Verkaik, mijn zwager. Goos was een man die iedereen kende en die alles voor elkaar kreeg. Hij vroeg me regelmatig om te kijken naar de elektra en datacommunicatie bij de club. Enkele projecten waren het aanbrengen van ledverlichting en de installatie van een veldcamera. Afgelopen maanden werkten we aan een lijst met opmerkingen na een Scope-keuring van het gehele elektra netwerk voor de brandverzekering. Dit soort veiligheidsprojecten doen wij samen of onder begeleiding van een erkende installateur die ook sponsor is.

Na het overlijden van Goos in april vroeg voorzitter Hans Jeroense of ik de coördinatie van de onderhoudsploeg wilde overnemen. Dat heb ik gedaan, mede dankzij het netwerk van Goos. Iedereen gunde hem alles, en dat doen ze nu ook bij mij. Misschien omdat ik zijn zwager ben, maar ook omdat ze het vv Nieuwerkerk gunnen.

De onderhoudsploeg is verdeeld in twee groepen: de technische ploeg en de schoonmaakploeg. Ik coördineer maar de meesten ploegleden zijn zelfstandig en pakken zelf noodzakelijke werkzaamheden op. Ze maken de kleedkamers en kantine schoon na het weekend en lopen de velden een paar keer per week na. Ze komen terug met vuilniszakken vol peuken, chipszakken en statiegeldflessen, die laatste leveren de club flink wat op extra geld op.

De technische ploeg bestaat uit een man of 5 aangevuld met 2 extra kanjers die we voor speciale projecten op kunnen roepen. Wij zorgen voor alle werkzaamheden die je kunt bedenken stoelen, doelnetten, sloten, douches, wasbakken repareren. Reclameborden plaatsen, groenonderhoud rondom het terrein. Eigenlijk de hele rimram, iedereen kan bij ons zijn of haar ei kwijt.

Helaas moeten we ook veel herstellen wat moedwillig vernield wordt. Systeemplafonds in kleedkamers worden gesloopt, netten, doelen en zelfs de kunstgrasvelden worden soms in brand gestoken. Dat doet pijn. Maar we blijven doorgaan.

We starten drie dagen per week om acht uur met koffie. Dan bespreken we de wereldpolitiek en de sport en de ochtendplanning. Rond half twaalf ronden we af. Sommigen komen één dag, en anderen twee of drie. Het geeft structuur, een doel, en vooral: een sociaal netwerk. Zeker na je pensioen is dat goud waard. Het voelt voor mij heel goed om, met deze groep, zo de nalatenschap van Goos voort te zetten.”

15-11-2025: Spijkenisse 1 – Nieuwerkerk 1 (4-1) – door Corinne Verkuil

Nieuwerkerk verliest ook de derde wedstrijd op rij.

De bal niet in de ploeg kunnen houden na rust werd de ploeg van trainer Raymond Kraaijbeek tenslotte noodlottig. Spijkenisse profiteerde optimaal van het vele balverlies van Nieuwerkerk en boog in de tweede helft de achterstand van 0-1 om naar een 4-1 winstpartij. En toch had je gevoel dat er voor de Nieuwerkerkse ploeg meer had ingezeten.

Naast Stefan van Diest en Maurice Treffers, kon trainer Raymond Kraaijbeek vandaag daarnaast opnieuw niet beschikken over doelman Kevin de Geus, Kevin Kamerbeek en Menno Homan. Laatst genoemde zat wel op de bank. Jayson Vermeulen start vandaag wel samen Pjotr Jongste, die een basis plaats krijgt.

De eerste kans was voor Spijkenisse, maar het schot ging ver naast. In de daaropvolgende Nieuwerkerkse aanval is het wel raak: in de derde minuut geeft Philip den Hartog van rechts hard voor en de Spijkenisser doelman bokst de bal voor de voeten van Pjotr Jongste, die hard uithaalt: 0-1. Spijkenisse lijkt even van slag en 10 minuten later opnieuw een voorzet van Philip den Hartog, maar nu krijgt Pjotr Jongste de bal bij de tweede paal niet onder controle, geen 0-2 dus. Naarmate de wedstrijd vordert gaat Spijkenisse steeds meer doordrukken, ook al omdat Nieuwerkerk de bal niet meer weg krijgt en de lange bal hanteert, die steeds bij een Spijkenisser speler terecht komt. Nieuwerkerk is onrustig aan de bal, het komt niet onder de druk uit. Spijkenisse weet echter geen grote doelkansen te creëren, het blijven afstandsschoten die doel missen. Vlak voor rust krijgt Nieuwerkerk nog twee grote kansen op het verdubbelen van de voorsprong: eerst wordt de bal uit een verre ingooi van Rens Blok door Jayson Vermeulen doorgekopt, maar kopt daarna Stefan van der Vlegel in vrije positie over en een minuut later heeft Pjotr Jongste de 2-0 op zijn schoen, maar schiet hij te zacht in.

Vanaf de aftrap van de tweede helft schiet Spijkenisse naar voren, zij gaan met vier aanvallers spelen en de gaten bij Nieuwerkerk worden groter. Nieuwerkerk krijgt de bal niet meer weg en heeft geluk dat in de 56^e minuut het vizier van de Spijkenisser spits nog niet op scherp staat. In vrije schietkans schiet hij over. Spijkenisse zet nog meer aan en dat noopt Raymond Kraaijbeek om in te grijpen. Hij wisselt in de 60^e minuut Luuk Snijders voor de geblesseerd geraakte Pjotr Jongste, Rolf van Bommel voor Philip den Hartog en Xander Laanen voor Batuhan Saglam. Bijna hebben deze wissels succes, maar uit een snelle Nieuwerkerkse aanval over links en een goede pass van Jayson Vermeulen schiet Rolf van Bommel op de paal. Nieuwerkerk moet achteruit en in de 68^e minuut valt de 1-1. Nieuwerkerk krijgt de bal niet weg en in de overname heeft Spijkenisse succes. Vanaf de rand van het strafschopgebied wordt de 1-1 hard achter Finn Koudijs geschoten. In de 70^e minuut wordt Jayson Vermeulen vervanger door Marijn Langhorst. Diezelfde Marijn Langhorst neemt in de 77^e minuut een vrije trap van links, geeft scherp voor, maar de bal wordt alleen met het hoofd geschampt door Rolf van Bommel en gaat naast. In de 80^e minuut wisselt Raymond Kraaijbeek Stefan van der Vlegel voor Denzel dos Santos. Maar daarna zet Spijkenisse aan. Van goed voetbal is absoluut geen sprake, maar Spijkenisse maakt minder fouten en komt op 2-1 in de 82^e minuut. Een hoge voorzet van rechts wordt door iedereen gemist, behalve door de vrijstaande spits van Spijkenisse. Opnieuw slordigheden aan Nieuwerkerkse zijde zorgen ook voor de 3-1 in 89^e minuut en 4-1 in de 92^e minuut. De fraaie start van deze competitie lijkt alweer ver achter ons te liggen.

Opstelling: Finn Koudijs – Elroy Wijngaarde – Kas Hoenderop – Mitchell Feijen – Rens Blok – Shane van den Engel – Batuhan Saglam (60. Xander Laanen) – Stefan van der Vlegel (80. Denzel dos Santos) – Jayson Vermeulen (70. Marijn Langhorst) – Pjotr Jongste (60. Luuk Snijder) – Philippe den Hartog (60. Rolf van Bommel)

We zijn één team, één geheel

Bij vv Nieuwerkerk is Dames 1 meer dan een voetbalteam. Het is een hechte groep jonge vrouwen die zich inzet voor prestaties, plezier en de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal. Michelle (22), Danée (22) en Chloë (21) delen hun verhaal over voetbal, vriendschap en zorgzaamheid, op én buiten het veld.

“Ik ben begonnen in de F0, tussen de jongens,” vertelt Michelle, centrale middenvelder en de langst spelende speelster van de drie. “Na de E-pupillen ging ik bij de meiden spelen, eerst in MC1 en daarna bij MD1. De basis van dat team is nog steeds de kern van Dames 1. Dat maakt het extra bijzonder.”

De meiden noemen zichzelf liever Dames 1 dan Vrouwen 1. “Dat klinkt gewoon beter,” lacht Chloë, spits van het team. “We zijn jong, ambitieus en willen laten zien dat vrouwenvoetbal serieus genomen moet worden.”

Dat gebeurt steeds meer, merkt Danée, die vorig seizoen overkwam van SVS. “Keepster Morgan had me al vaker gevraagd. Uiteindelijk ben ik overgestapt en ik heb er geen moment spijt van gehad. Het is hier goed geregeld, van de kleding tot de materialen en trainers. En de sfeer is top.”

Chloë beaamt dat: “Het niveau is omhoog gegaan en de sfeer is echt verbeterd. We zijn allemaal gemotiveerd. En we hebben lol. Dat is belangrijk.”

Toch kent Chloë ook de keerzijde van het spel. “Ik heb een goed schot, maar ik kop nooit meer een bal. Na een botsing met de keeper liep ik een keer een hersenschudding op. Sindsdien neem ik geen risico meer.”

Michelle is de spelverdeler op het middenveld. “Ik hou ervan om het spel te lezen en te verdelen. En wat ik het mooiste vind: de onderlinge band in het team is heel goed. Die teamspirit werd versterkt tijdens het trainingskamp in Benidorm. Dat was echt een hoogtepunt. Dit jaar gaan we weer, vier dagen naar Altea. Mooie accommodatie, vlakbij Benidorm. Sponsors om het nog onvergetelijker te maken zijn meer dan welkom.”

Danée, linksbuiten, is snel en technisch. “Ik ben rechtsbenig, maar mijn voorzet met links is prima. Ik werk er hard aan. En ik merk dat ik hier echt beter ben geworden.”

De komst van trainer Tim Kurvers heeft daar ook aan bijgedragen. “Hij is geschoold en heeft het team prestatiegerichter gemaakt,” vertelt Michelle. “Vorig seizoen haalden we de halve finale van de nacompetitie. Dit jaar willen we promoveren, al is dat lastig, er promoveert maar één team.”

Naast het voetbal hebben alle drie dames een zorggerichte instelling. Chloë werkt in de ouderenzorg op de gesloten afdeling van de Meander in Nieuwerkerk. “Ik draai ook nachtdiensten, dan ben ik er alleen. Er is genoeg te doen ’s nachts. En ik bak vaak een appeltaart voor de bewoners. Dat waarderen ze enorm.”

Michelle studeert Sociaal Juridische Dienstverlening. “Ik zit in mijn laatste jaar. Als Raadsvrouw ga ik mensen ondersteunen bij hun contact met instanties zoals de gemeente. Het is een brede opleiding met veel menselijk contact. Dat past bij mij.”

Danée studeert pedagogiek in Den Haag. “Ik loop nu stage en geef trainingen aan kinderen zodat ze mentaal sterker worden. Dat is zó waardevol.”

De meiden hopen dat vrouwenvoetbal steeds serieuzer genomen wordt. “Bij vv Nieuwerkerk zijn al grote stappen gezet,” zegt Danée. “We lopen er goed bij, hebben goede trainers en alles is goed geregeld. Nu is het tijd dat de buitenwereld dat ook ziet.”

Michelle vat het mooi samen: “We zijn niet zomaar een team. We zijn een groep vrouwen die elkaar steunen, groeien en samen strijden. Op het veld én daarbuiten.”

Nieuwe gezichten bij vv Nieuwerkerk: Batuhan en Elroy brengen ervaring én energie

Batuhan Saglam (26) en Elroy Wijngaarde (31) zijn dit seizoen nieuw bij vv Nieuwerkerk 1. Twee spelers met een verschillende achtergrond, maar een gedeelde passie voor het spel en een duidelijke visie op hun rol binnen de club.

Batuhan groeide op in Rotterdam Zuid, met Turkse roots. “Maar ik ben niet het stereotype dat je misschien verwacht,” zegt hij. “Geen getoeter als Turkije wint, geen vlaggen uit het raam. Ik hou van voetbal spelen, niet van voetbal kijken.” Zijn voetbalreis begon bij Spartaan ’20, waar hij de hele jeugdopleiding doorliep en uiteindelijk aanvoerder werd van het eerste elftal in de eerste klasse. Ook in het zaalvoetbal maakte hij indruk, met wedstrijden op hoog niveau in België. “In de zaal ben ik een echte werker, op het veld meer een sierpaard. Ik hou van techniek, van het spel mooi maken.”

Elroy begon zijn loopbaan bij Kethel Spaland en kwam via Neptunus-Schiebroek en BVCB uiteindelijk bij Nieuwerkerk terecht. “Trainer Raymond Kraaijbeek haalde mij in 2018 naar Neptunus. We hielden contact en toen hij me vroeg om bij Nieuwerkerk te komen voetballen, voelde dat meteen goed. Ook Stefan van Diest ken ik nog van die tijd.” Na een zwaar seizoen bij BVCB, waarin meerdere spelers stopten, was Elroy toe aan een nieuwe uitdaging. “Wat me meteen opviel bij Nieuwerkerk is de sfeer. Geen losse groepjes, maar echt één geheel. Dat zie je niet vaak.”

Voor Batuhan was de overstap naar Nieuwerkerk vooral een persoonlijke keuze. “Ik ben pas getrouwd met Aleyna, mijn droomvrouw, en we verwachten ons eerste kindje. We wonen nu in Capelle aan den IJssel, dus ik zocht stabiliteit en een club in de buurt.” Nieuwerkerk zocht na de promotie naar vernieuwing en spelers met ervaring op eerste klasse niveau. “Dat klikte meteen,” zegt hij. Zijn plek in de basis moet hij nog verdienen, maar hij is vastberaden. “Ik heb nog nooit op de bank gezeten en dat ben ik ook niet van plan.”

Ook Elroy heeft ambities voor het seizoen. “Ik speel als aanvallende rechterverdediger, soms ook rechts voorin. Als dat dit seizoen weer gebeurt, wil ik zeker vijf tot tien assists leveren. Mijn verre ingooi is daarbij een extra troef.” Naast het voetbal zijn er ook privé veranderingen: hij is gestart als docent op de St.-Jozefmavo in Vlaardingen en kocht samen met zijn vriendin Anne het huis van zijn moeder, die naar Spanje verhuisde. “Mooie stappen allemaal, die vooral heel goed voelen.”

Beide spelers combineren hun voetbal met werk. Batuhan werkt als woonbegeleider bij het COA in Rijswijk. “Het loopt daar goed, fijne collega’s, goed management. Ik draai ook avonddiensten, maar zorg er altijd voor dat ik de trainingen niet mis.” Elroy ziet in zijn werk als docent ook raakvlakken met het voetbal. “Structuur, communicatie, het begeleiden van jonge mensen, dat past bij me. Wanneer ik zelf stop met voetballen, wil ik misschien wel trainer worden.”

In hun vrije tijd blijven ze dicht bij het spel. Batuhan speelt nog graag straatvoetbal in de Afrikaanderbuurt. “Ze mogen me altijd appen, voetbal spelen is gewoon leuker dan kijken.” Elroy geniet vooral van het team en de club. “Nieuwerkerk voelt als een hele goede keuze.”

Met hun ervaring, inzet en enthousiasme beloven Batuhan en Elroy waardevolle krachten te worden voor vv Nieuwerkerk. Ze kijken uit naar wat ze samen met het team kunnen neerzetten in de eerste klasse.

Zolang ik gezond ben, blijf ik op dat veld staan

John van Pelt vertelt: “Het begon allemaal in 1992. Ik bracht mijn oudste zoon naar de voetbal, negen uur ’s ochtends. Om kwart over negen was ik ineens leider en trainer van de F4. Zo ging dat toen. Ik ben toen trainer gebleven tot mijn jongste zoon naar de A-junioren ging. Daarna werd ik trainer van de A7. Maar ja, als je voor de zoveelste keer met twee man in de regen op een blubberveld staat, dan houdt het een keer op.

Nu ben ik weer terug. Samen met een flink team trainers, waaronder mijn zoon Joost, train ik de JO19-6. Joost wilde samen met zijn vriend Alex Korbee een team trainen, toen de JO14-4. Hij vroeg of ik ook wilde helpen. Nou, dat was zo geregeld. Maar toen de coördinator vroeg wie er op zaterdag bij was, deden Joost en Alex een stapje terug. Dus kreeg ik dat er meteen bij. En eerlijk? Ik vind het heerlijk. Lekker buiten, mensen ontmoeten op de club. Het houdt me bezig.

Thuis ben ik vaak alleen. Mijn vrouw Fransje is overleden toen ze 64 was. Ze tobde al lang met haar gezondheid, het was echt een lijdensweg. Nu zit ik vaak op zolder bij mijn modelspoorbaan, of in de tuin. Maar de voetbalclub brengt me onder de mensen. Dat is belangrijk.

Ik woon al sinds 1983 aan de Eendendaal in Nieuwerkerk. Toen was dat nog een nieuwbouwwijk. Mijn zoons Hans, Joost en Frits zijn daar geboren. Hans en Joost spelen nog steeds bij Nieuwerkerk.

Mijn werkzame leven was niet altijd makkelijk. Ik werkte als Financial Controller bij de energiecentrales wat eerst GEB was en later EON en Uniper werd. Toen er nieuw management kwam, werd ik ontslagen. Dat was een lastige tijd, vooral omdat Fransje toen al ziek was. Het was lastig om weer aan het werk te komen. De laatste jaren voor mijn pensioen was ik verkeersregelaar, wat niet echt mijn droombaan was.

Ik heb twee kleinkinderen. Joey voetbalt in de JO11 en Abigail is bijna vier. Prachtig om te zien hoe de jeugd zich ontwikkelt. En het jeugdvoetbal is zó veranderd. Vroeger trainden we drie kwartier per week, als het al doorging. Nu, dankzij kunstgras, trainen ze twee keer vijf kwartier per week. Meer ruimte, betere materialen, trainers krijgen goede kleding. Het verschil tussen selectie en recreatie is bijna verdwenen.

Zolang ik gezond ben en de jongens het willen, blijf ik training geven. Ik zei ooit: ‘Als jullie kampioen worden, stop ik.’ Toen zeiden de jongens: ‘Dan worden we maar geen kampioen.’ Toen ze tóch kampioen werden, waren er een paar bang dat ik echt zou stoppen.

Ik ben een strenge trainer. Ik hou van duidelijke afspraken en regels. Samen met de andere trainers geven we de jongens veel waardering. Dat helpt ze groeien. Al kan ik ook wel eens boos worden als ze een oefening weer niet snappen of slap uitvoeren. Maar ach, dat hoort erbij. Het is mooi werk. En ik ben er nog lang niet klaar mee.”