“Ik ben een winnaarstype. Altijd geweest.” Als spits wilde Nick Lamers (40) scoren, als trainer van de JO16-1 wil hij winnen met zijn team. Die winnarsmentaliteit wil hij overbrengen op zijn spelers. “De basis is hard werken en interesse tonen in wat je doet. Als dat ontbreekt, dan kom je op de achterkant van het blaadje terecht, zoals ik dat noem. Dan mis je de kern.
Ik geef drie avonden in de week training en op zaterdag is de wedstrijd. Mijn vrouw Sonja is net zo betrokken bij de club. Ze voetbalt zelf, traint een meidenteam, regelt de kantinebezetting en staat zelf achter de bar. Onze kinderen Dylan en Zoë spelen in JO13-2 en MO11-1. En mijn oudste zoon Vince, uit een eerdere relatie, voetbalt in Etten-Leur. We zijn een echt voetbalgezin. Het zit in ons bloed.
Als beginnend trainer was ik soms te ongeduldig. Dan snapten spelers iets niet, voerden het niet goed uit, en dan raakte ik geïrriteerd. Nu weet ik: ontwikkeling kost tijd. Spelers hebben ruimte nodig om fouten te maken. Sterker nog, ze móeten fouten maken. Het wordt pas vervelend als ze die niet meer durven te maken. Dan blokkeer je groei.
Ik voel me verantwoordelijk voor een veilige omgeving. Er moeten duidelijke regels zijn. Pestkoppen krijgen bij mij geen kans. En ik geef graag kansen aan spelers uit lagere teams. Als ik zie dat ze die grijpen en een vaste plek veroveren, dan ben ik trots. Dat is waar jeugdopleiding om draait.
Naast het voetbal werk ik als kraanmachinist. Op mijn zestiende was ik de jongste kraanmachinist in de haven van Rotterdam. Tegenwoordig wordt er veel geautomatiseerd. In de toekomst zit de machinist achter een scherm en doet de kraan het werk. Maar zover zijn we nog niet. Veel kleinere bedrijven kunnen die investeringen niet doen. Dus ik zit nog gewoon in de cabine.
Mijn trainersloopbaan begon bij vv Hillegersberg, toen Vince daar ging voetballen. Ik had zelf op aardig niveau gespeeld en dat viel op. Al snel werd ik Hoofd Jeugdopleidingen. Maar ik wilde meer. Een grotere club, meer mogelijkheden. Zo kwam ik bij Nieuwerkerk. Inmiddels ben ik ook coördinator bovenbouw, van Onder 14 tot Onder 16. Onder leiding van Raoul Graham staat er een sterke structuur. Daar ben ik blij mee.
Wat bijzonder is: ik was altijd spits, maar mijn kinderen zijn alle drie keeper. Dat was even schakelen. Als vader moest ik leren om daarvan te genieten. Keepen is toch passiever dan veldspel. Natuurlijk weet ik wel hoe belangrijk die rol is. Zonder goede keeper win je geen wedstrijden.
Ik haalde veel inspiratie uit de documentaire over Guardiola. Die passie in de kleedkamer, dat probeer ik ook te brengen. Tactisch sterk zijn, weten hoe je druk zet en opbouwt, maar ook die winnaarsmentaliteit uitstralen. En bovenal: deel uitmaken van een grote, warme club. Dat voel ik hier bij vv Nieuwerkerk. Dit is mijn plek. Sterker door Strijd, zoals mijn club Feyenoord zegt. Dat geldt ook hier.”