“Ook in coronatijd lieten we het Adriaan de Jong-toernooi doorgaan. Het kon geloof ik net toen, al hielden de deelnemers zich niet aan alle regels van Rutte en De Jonge. We hadden alleen de poort bij het hoofdveld open en hadden iemand op de uitkijk staan of de politie niet langskwam. Iedereen was toen zo toe aan een leuk toernooi na periodes dat ze niet mochten voetballen en alle kroegen dicht waren. Mensen stonden op de tafels, ik heb zelden zo’n mooi feest gezien.”
Als mensen hem ergens voor vragen, zegt Klaas Kremers vaak ja. Dus ook toen de organisator van het Adriaan de Jong-toernooi een opvolger zocht. “Er deden toen nog maar zeven teams mee aan het toernooi, dat altijd na het seizoen georganiseerd wordt. Ik heb als eerste veranderd dat we zeven tegen zeven op halve velden gingen voetballen. Ik benaderde iedereen die ik kende en het nieuwe enthousiasme sloeg aan. De laatste keer deden er 32 teams mee. We laten 100 wedstrijden spelen en dat is nu allemaal zonder scheidsrechter. Moet ook makkelijk kunnen, bij de training doen we dat ook altijd.”
“Het toernooi kost 55 euro per team. Daarvoor krijgen de deelnemers de hele dag voetbal, waarbij voor velen het bier drinken al om 10 uur ’s ochtends begint. Er is een barbecue met goed vlees van sponsor Boer, zangeres Linda treedt altijd op, vorige keer zelfs een rockband erbij omdat het de 25e keer was en iedereen krijgt nasi te eten. Ik regel zelf ook altijd de muziek. Dat deed ik altijd al op mijn eigen feestjes en daarvoor kocht ik steeds betere spullen. Die zijn nu zo groot dat ze standaard in het supportershome bij Nieuwerkerk staan. Voor het Adriaan de Jong-toernooi slepen we ze naar beneden, zodat half Nieuwerkerk kan meegenieten. De club regelt de vergunning.”
“Ik voetbal al mijn hele leven op de club. Ook toen ik bij de Marine zat, bleef ik lid. Als ik thuis was, speelde ik mee. Ik zat ook in het scheepvaartteam. Als we ergens aanlegden speelden we een wedstrijd tegen de lokale bevolking of de bemanning van een andere boot. Zo speelde ik in Barcelona een keer tegen Barend Butter, nu nog steeds mijn ploeggenoot in Zondag 8. Met Rob van Ost voetbalde ik al in de jeugd samen. Ook Marcel Huisman zit in mijn team. Samen met Barend zat hij in de jeugd altijd twee jaar boven me en kwamen we in dezelfde kroegen. De Schuur dat later La Baraque heette van Ben Verburg was ons vaste plek. Veertig jaar later houden we elkaar nog in de gaten op zondag.”
“Ik ben wel sportief aangelegd. Toen ik met het werk ging bowlen was er een collega die erop zat met een handschoentje en een eigen bal. Ik werd elke keer van mijn biertje weggeroepen en gooide dan een strike of een spare, ze werd helemaal gek. Skiën kan ik ook goed. Een jaar in Solden werd ik opgenaaid door Jeroen die in de buurt van Alkmaar woont. Hij staat als Jeroen 133.5 in mijn telefoon, omdat hij 133,5 km per uur haalde op zijn snowboard en uiteindelijk van me won, omdat ik niet verder kwam dan 132. Onverantwoord natuurlijk om dat op gehuurde ski’s te doen die daar helemaal niet voor gemaakt zijn. Laat staan Jeroen op een snowboard.”
“Ik werkte lang bij Hallmark, maar ben nu zelfstandig ondernemer. Ik lever Rotterdamse souvenirs aan vooral Rotterdamse winkels. Voor corona richtte ik me op toeristen, maar doordat die niet meer kwamen ben ik me ook op souvenirs voor Rotterdammers gaan richten. Puzzels en wenskaarten van Rotterdam bijvoorbeeld. Daardoor heb ik het nu extra druk. De toeristen kwamen terug en de Rotterdammers bleven kopen.”
“Ik blij voetballen leuk vinden en ben gelukkig dat ik nog aardig fit ben. Het teamgevoel en de derde helft houden het leuk. Mijn dochter Cindy ging hockeyen en wilde de derde keer dat ze moest spelen afzeggen, omdat ze wilde shoppen. Dat gebeurde dus niet meer. Als je aan een teamsport doet, gaan alle andere dingen niet door. Zo zit ik in elkaar en Cindy sindsdien ook.”