“Als kleinkinderen van opa Bronder kwamen wij al in het bedrijf”, vertellen Marcel (57) en Tony (49) Bronder, de eigenaren van Bronder Verzekeringen. “Opa begon in 1937 als boekhouder aan de Mathenesserdijk in Rotterdam West, dat was destijds nog op stand. Er waren in de buurt veel ondernemers die hun administratie door opa lieten doen. Vader Hans kwam in de zaak en nam het later over en na verloop van tijd kwam ook onze moeder Nelly in de zaak. Mama zat voorin de zaak aan de balie en hielp veel klanten, zij was erg commercieel. Zij kende iedereen en onthield alles ondanks dat ze weinig noteerde. Vader zat vaak achterin boekhouding en belastingzaken te doen.”
“Mama zat voorin de zaak aan de balie en hielp veel klanten, zij was erg commercieel. Vader zat vaak achterin boekhouding en belastingzaken te doen.”
Tony: “Toen ik een jaar of 20 was, ging ik ook in de zaak werken. Ik zat letterlijk in het midden en voelde mij in het begin het vijfde wiel aan de wagen. De klanten wilden vaak alleen mijn moeder spreken. Langzaamaan kreeg ik steeds meer taken. Toen mama vroeg overleed in 2003 gingen mijn vader en ik met zijn tweeën verder. Ik heb toen de plaats van mama aan de balie overgenomen en ben mij meer met de klanten bezig gaan houden. Dat ging mij gelijk goed af. De band met mijn vader is altijd goed geweest, ik ben ook lang bij hem blijven wonen hier in Nieuwerkerk toen mama was overleden. Dan zaten wij vaak samen te gamen tot ’s avonds laat.”
Marcel: ”Ik heb 12 ambachten en 13 ongelukken gehad na school. Mijn ouders kregen mij op vroege leeftijd, 18 en 16 jaar. Zij waren veel aan het werk en dus had ik veel vrijheid. School liep niet zo heel goed dus ging ik vroeg ging werken. Ik ben begonnen in de administratie, werkte als constructiemonteur, was barkeeper bij De Tap, slachter bij slachterij Boer, financial controller bij T-Mobile en ik heb jaren een Sport2000-sportzaak gehad. Dan ben ik er vast nog wat vergeten. In 2013 vroeg mijn vader of ik ook in de zaak wilde komen. Mijn advies was wel om het anders te gaan doen, ik had inmiddels best wat ervaring opgedaan. Dus gingen wij digitaliseren en werden wat professioneler. Later stopten wij ook met de boekhouding en gingen door met de verzekeringen.”
Marcel en Tony Bronder: “Wij zijn heel servicegericht, direct bereikbaar en geven veel persoonlijke aandacht.”
Tony: “Wij wonen allebei in Nesselande. Tijdens ons woon-werk verkeer zagen wij een bord van Van Der Panne voor een bedrijfspand op het bedrijventerrein net over de brug bij Hornbach. In mei 2020 zijn we verhuisd van de Mathenesserweg waar we inmiddels zaten, naar ons nieuwe pand. Verhuizen naar Nesselande bleek een juiste stap. Niet alleen omdat we nu dichtbij de zaak wonen, maar vooral omdat we veel nieuwe zakelijke klanten hebben gekregen. Gelukkig hebben we niet veel klanten verloren na de verhuizing.”
Marcel: “We zijn een onafhankelijke tussenpersoon en richten ons op de zakelijke en particuliere markt. In de branche is veel schaalvergroting. Kleinere kantoren zoals het onze worden overgenomen door de grotere partijen. Een gevolg daarvan is vaak slechte bereikbaarheid, langere wachttijden en onpersoonlijke behandeling. Daar plukken wij de vruchten van, wij zijn juist heel servicegericht, direct bereikbaar en geven veel persoonlijke aandacht! Whatsapp is iets waar wij veel mee werken en is dan ook best een uitkomst. App bijvoorbeeld een vrijwaring, overschrijving van een auto of een schade met schadeformulier en foto’s en wij regelen het verder.”
Tony: “Wij sponsoren vv Nieuwerkerk omdat de club in ons hart zit en wij hier al 45 jaar rondlopen. Wij voetballen hier al vanaf de jeugd! Marcel is ook lang trainer/coach geweest van zijn zoon Kay. Ik was even gestopt na de junioren, maar voetbalde nog wel in de zaal bij Margriet. Later, ik denk rond mijn 30e kreeg ik weer wat meer contact met jongens van de voetbal waardoor ik weer in een seniorenteam kwam te voetballen, het huidige Zondag 4. Het zou zo maar eens mijn laatste seizoen kunnen zijn. Mijn lichaam werkt niet meer zo goed mee en de resultaten blijven ook een beetje achterwege. Voetbal heeft mij veel gebracht, waaronder mijn vrouw Margareth en daardoor dochter Valentine. Ploeggenoot Rob van Os vroeg mij eens mee naar Brazilië en daar ontmoette ik Margareth. Zo loopt het leven dus.”